Vulpen kopen voor Thomas

Omdat mijn neefje jarig was, ben ik een vulpen voor hem gaan kopen.

Op de hoek van de Van Welderenstraat en Broerstraat, ingeklemd tussen een opticien en een bloemenzaak, de enige winkel in Nijmegen, waar je uitsluitend pennen kunt kopen. De winkelier is niet van hier, hij komt uit het westen. Hij oogt als een ouderwetse ambachtsman, ook al is mij misschien pas even in de veertig, en niet wat ik verwachtte als mondaine verkoper; ik dacht dat pennen en zeker vulpennen luxe artikelen waren in deze tijd van de rollerpoint en de printer en dat eigenhandige schrijvers dat alleen nog voor hun plezier deden.

Hij beantwoordt de vragen die uit spontane interesse in me opwellen met de grootst mogelijke volledigheid. Ik wijs aan, en hij pakt, pakt nog weer andere pennen en laat me ermee schrijven opdat ik met zijn betoog zal kunnen instemmen.

Hij vertelt me over de materialen, de pennen, de inkt. Dat een vulpen het handschrift doet rijpen. En dat het handschrift de blauwdruk is van de persoonlijkheid.