Nostalgoscoop

Soms ben ik zo zwaar van tijd
met ogen loom de slaap nabij
dat door de vensters
in mijn hoofd
personen binnendringen,
ooit tastbaarder nog dan jij.

Mijn angst graait naar
een leuning van de rede,
maar ik ben de rand voorbij
en glijd af in wit vergeten,
nooit zo aanraakbaar meer als jij.